1889 - 1955

Czesław, Faustyn Kuźniar urodził się 15 lutego 1889 r. w Suchej Podhalańskiej jako syn Walentego, funkcjonariusza kolejowego. Do 1906 r. uczęszczał do gimnazjum Św. Anny w Krakowie a świadectwo dojrzałości uzyskał w gimnazjum IV-tym w 1907 roku. W tym też roku wstępuje na studia na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego na Sekcję Nauk Geologicznych, gdzie zajmuje się szczególnie naukami matematycznymi, fizyką, chemią a także mineralogią i petrografią.

Na studiach uniwersyteckich ogłasza drukiem opracowanie petrograficzne dotyczące lessu z okolic Krakowa i Beskidów Zachodnich. W 1910 r. bierze udział w badaniach tatrzańskich prowadzonych przez Zakład Mineralogii UJ pod kierunkiem Józefa Morozewicza. W latach 1911, 1913 i 1914 prowadzi prace poszukiwawcze na Kaukazie.

kuzniar 1

Czesław Kuźniar

W 1912 r. wyjeżdża do Ecole Nationale Supe'rieure des Mines w Paryżu dla pogłębienia studiów geologicznych. W 1913 r. praca pt. "Skały osadowe tatrzańskie" była podstawą do uzyskania tytułu doktora filozofii z zakresu geologii i mineralogii.

Podczas I Wojny Światowej był internowany w Rosji; uzyskuje tu pozwolenie na prowadzenie badań z ramienia Petersburskiego Komitetu Geologicznego, na obszarze miedzionośnym na Uralu, nad Jenisejem, w górach Ałtaju oraz nad Morzem Białym.

W 1919 r. wraca do kraju i pod kierunkiem J. Morozewicza bierze udział w organizowaniu Państwowego Instytutu Geologicznego, gdzie pracuje do 1947 r. jako naczelnik Wydziału Kruszców i Soli. W ramach tego Wydziału, jak i w charakterze doradcy naukowego Towarzystwa Eksploatacji Soli Potasowych, prowadzi długoletnie prace dokumentacyjne i rejestracyjne materiałów geologicznych udostępnionych przez wiercenia i kopalnie soli potasowych. Duże doświadczenie w zakresie geologii polowej wykorzystał Cz. Kuźniar dla zapoczątkowania zdjęcia geologicznego arkusza Myślenice - Wieliczka. Rezultatem zainteresowań kartograficznych Cz. Kuźniara są dwie mapy przeglądowe w skali 1: 750 000 i 1: 1000 000.

W 1926 r. habilituje się na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie i jako docent wykłada geologię ogólną i minerały kruszcowe. W 1934 r. przenosi habilitację na Politechnikę Warszawską i prowadzi tu wykłady oraz na Wolnej Wszechnicy w Łodzi.

Bierze udział w Kongresach Geologicznych: w XIII w Brukseli (1922 r.) i w XIV w Madrycie (1926 r.) oraz w Zjazdach Asocjacji Karpackiej w Polsce (1925), Rumunii (1927) i Czechosłowacji (1931). W 1930 r. bierze udział w Zjeździe w Paryżu z okazji stulecia Socie'te' Ge'ologique de France.

Cz. Kuźniar od 1926 r. bierze czynny udział w pracach Zarządu Polskiego Towarzystwa Geologicznego.

W latach okupacji, po aresztowaniu dyrektora dr J. Zwierzyckiego, obejmuje obowiązki kierownika polskiego personelu PIG zapewniając względną samodzielność polskiej placówki naukowej.

Cz. Kuźniar opublikował ponad 80 prac z zakresu geologii złóż kruszców, soli, węgla brunatnego w języku polskim, francuskim, rosyjskim i niemieckim. Przy rozpatrywaniu zagadnień geologicznych i petrograficznych po raz pierwszy w literaturze polskiej w zakresie budowy złóż rud i soli uwzględniał geochemiczny punkt widzenia.

Czesław Kuźniar był sumiennym i bystrym pracownikiem naukowym, o wyjątkowej pracowitości i ogromnej wiedzy. Był ceniony dla swej erudycji i wszechstronnego opracowania różnych dziedzin nauk geologicznych i mineralogicznych.

Został odznaczony został krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 26 sierpnia 1955 roku.

Biogram opracował: Zbigniew Werner

Źródła:

  • Czesław Kuźniar (1889-1955), Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Tom XXVI Zeszyt 4, Kraków 1957
  • Jerzy Twarogowski - Czesław Kuźniar, Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna, Tom VIII, Wydawnictwo "Gutenberga", Kraków