1928 - 2001

Urodziła się 6 listopada 1928 roku w Stanisławowe, jako najmłodsza córka Bronisławy, z domu Rygiel i Juliusza Lindów. Rodzina mieszkała początkowo w majątku Czeremchów pod Kołomyją. Szkołę podstawową ukończyła w Kołomyi. W styczniu 1945 roku ojciec Ewy został aresztowany i wywieziony do więzienia w Stanisławowe, gdzie zmarł. Jej starsza siostra została zesłana na Syberię, skąd wróciła dopiero po 11 latach. Ewa została również aresztowana i spędziła ponad pół roku w więzieniu we Lwowie.

Ewa Tomczykowa (fot. geojournals.pgi.gov.pl)

Pod koniec 1945 r. Ewa raz z matką i starsza siostrą Izą zostały repatriowane do Zabrza. Tam w 1948 r. uzyskała maturę i rozpoczęła studia geologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Gdy w 1949 r. rodzina przeniosła się do Warszawy, studia geologiczne kontynuowała już na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła je w listopadzie 1952 r, po przedstawieniu pracy magisterskiej pt. Geologia okolic Zawiercia.

W czasie studiów, od września 1950 do sierpnia 1952 r. pełniła obowiązki młodszego asystenta w Zakładzie Mineralogii i Petrografii.

W październiku 1952 r. Ewa Linde zawarła związek małżeński z Henrykiem Tomczykiem (patrz: Henryk Tomczyk). Mąż był zatrudniony w Państwowym Instytucie Geologicznym, Ewa zaś przez rok pracowała w biurze Głównego Geologa Ministerstwa Gospodarki Komunalnej. W wrześniu 1953 r. przenieśli się do Stacji Terenowej PIG w Kielcach. Po urodzeniu córki Marii, Ewa Tomczykowa podjęła ponownie pracę w lutym 1954 r. i przez wiele lat zajmowała stanowiska starszego asystenta w Pracowni Stratygrafii. Jednocześnie prowadziła też zajęcia w kieleckim Technikum Geologicznym. Po urodzeniu w 1955 r. drugiej córki, Beaty, podjęła intensywne badania świętokrzyskiego syluru, ordowiku i kambru, a zwłaszcza ich fauny.

Po 10 latach pracy w Kielcach została wraz z mężem przeniesiona służbowo do Instytutu Geologicznego w Warszawie, podejmując pracę w Zakładzie Stratygrafii. W 1966 r. obroniła pracę doktorską w oparciu o rozprawę Stratygrafia osadów najwyższego kambru w Górach Świętokrzyskich.

W latach 70-tych i 80-tych zajmowała się przede wszystkim utworami górnego syluru i jego fauny, a szczególne interesowała ją granica sylur/dewon. Jej opracowania i publikacje z tego okresu dotyczyły głównie wyników badań na obszarze kratonu wschodnioeuropejskiego. W latach 80-tych Ewa Tomczykowa opracowywała faunę trylobitów kambru górnego, ordowiku, syluru i dolnego dewonu do Atlasu Skamieniałości Polski. W 1989 r. z powodzeniem zdała kolokwium habilitacyjne , a podstawą postępowania o nadanie stopnia doktora habilitowanego była całość dorobku oraz opublikowana w 1988 r. praca pt. Biostratygrafia syluru i dolnego dewonu Polski.

Po przejściu na emeryturę w 1990 r. uczestniczyła w opracowaniach profili otworów wiertniczych. Opublikowała ponad 80 artykułów naukowych i ponad 100 materiałów archiwalnych. Została odznaczona medalem „Zasłużony dla polskiej geologii”. Zmarła tragicznie w wyniku wypadku samochodowego 21 lipca 2001 r. Została pochowana na cmentarzu w Milanówku pod Warszawą.

BIBLIOGRAFIA

• Z. Kielan-Jaworowska, 2001 – Ewa Tomczykowa 1920-2001. Przegląd Geologiczny, 49:1121-1122.
• H. Tomczyk, 2002 – Ewa Tomczykowa 1928-2001. Annales Societatis Geologorum Poloniae, 72: 103-104.
  
  

Biogram opracował Włodzimierz Mizerski
Zdjęcie: geojournals.pgi.gov.pl