Chrom jest stalowoszarym metalem o bardzo silnym połysku - po wypolerowaniu chromowa powierzchnia może odbijać nawet 70% światła widzialnego. W swojej czystej postaci jest dość kruchy, będąc jednocześnie trzecim najtwardszym pierwiastkiem (po diamencie i borze) naturalnie występującym w przyrodzie. Nazwę zawdzięcza swoim związkom o intensywnych żywych barwach, które służą jako barwniki (chroma w języku greckim oznacza kolor).

Głównym źródłem chromu jest chromit (tlenek chromu i żelaza), znacznie rzadziej złoża zawierają chrom rodzimy. Chrom występuje w składzie wielu minerałów, takich jak np. krokoit czy uwarowit. Jego domieszki mogą powodować zabarwienie innych minerałów: np. odpowiadają za zieloną barwę szmaragdów czy czerwony kolor rubinów.

Mimo, że krokoit wykorzystywany był od lat jako pigment, sam chrom po raz pierwszy wyizolowany został pod koniec XVIII wieku. Przez pewien czas rosyjskie krokoity były głównym źródłem zarówno pigmentów, jak i składników wykorzystywanych w garbiarstwie. Trwało to do odkrycia złóż chromitu. Wraz z rozwojem techniki, zapotrzebowanie na chrom stale wzrasta. Największymi producentami chromu jest RPA, Kazachstan, Turcja i Indie. Większość produkowanego chromu wykorzystywana jest do produkcji stopów, przede wszystkim stali nierdzewnej oraz do chromowania tj. pokrywania innych metali bardzo cienką warstwą chromu. Chrom stosowany jest także do produkcji elementów odpornych na korozję, a po połączeniu z innymi dodatkami także na wysokie temperatury.

Liczne związki chromu odznaczają się wyjątkowo intensywnymi barwami, część z nich wykorzystywana była lub jest nadal jako pigmenty. Krokoit jest naturalnym żółtym pigmentem, zwanym żółcią chromową. Jego stosowanie, zarówno w formie naturalnej jak i pochodzenia syntetycznego, zarzucono ze względu na toksyczność. Innymi pigmentami są chromowa czerwień lub pomarańcz.