Inwentaryzacja osuwisk (1968–1970)
Inwentaryzacja została wykonana przez Państwowy Instytut Geologiczny dla terenu całej Polski.
Jej wyniki zamieszczono w:
- 16 katalogach osuwisk dla ówczesnych województw (bez województwa łódzkiego) wydanych w latach 1970-72 na mapach powiatowych w skali 1:100 000,
- opracowaniu „Rejestracja osuwisk w Polsce” z 1971 roku, zawierającym mapę w skali 1:500 000 (dla Polski Pozakarpackiej) i 1:200 000 (dla Karpat Polskich).
Dla obszaru karpackiego (województwa: katowickie, krakowskie i rzeszowskie) wyniki zaprezentowano w roku 1975, po uzupełnieniach i reinterpretacji niektórych osuwisk.
W wyniku tych prac rozpoznano, udokumentowano i zaznaczono lokalizację około 2 400 osuwisk w Polsce pozakarpackiej i ponad 8 500 osuwisk w Karpatach, a także wskazano obszary o predyspozycjach do powstawania osuwisk o łącznej powierzchni około 250 km2 (w Polsce pozakarpackiej). Materiały rejestracyjne stanowiły: karty osuwisk z lokalizacją na mapie w skali 1:25 000 oraz fotografie i plany osuwisk. Była to jedyna inwentaryzacja osuwisk, która objęła całą Polskę, a zasadniczym celem rejestracji na taką skalę było wskazanie osuwisk zagrażającym obiektom budowlanym i wymagających podjęcia prac interwencyjnych oraz określenie obszarów predysponowanych do rozwoju ruchów masowych, które nie powinny być terenami inwestycji budowlanych. Katalogi osuwisk były przeznaczone przede wszystkim dla: biur projektowych, przedsiębiorstw specjalistycznych, terenowych organów planowania przestrzennego i placówek państwowej służby geologicznej.
Wyniki tej rejestracji zostały zweryfikowane i wykorzystane przy wyznaczaniu obszarów predysponowanych do rozwoju ruchów masowych w Polsce pozakarpackiej w ramach realizacji Etapu I Projektu SOPO.
Rejestracja osuwisk i innych zjawisk geodynamicznych na terenie województwa nowosądeckiego i tarnowskiego powstałych w wyniku opadów i powodzi (1997)
Rejestracja została wykonana przez Państwowy Instytut Geologiczny na zlecenie Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
Objęła nowopowstałe i odnowione osuwiska zgłoszone przez jednostki samorządowe dwóch województw karpackich. Na terenie województwa nowosądeckiego zarejestrowano 323 zjawiska geodynamiczne, a na terenie województwa tarnowskiego – 168.
Baza danych o osuwiskach województwa podkarpackiego (2001)
Baza danych opracowana została przez Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią Polskiej Akademii Nauk na zlecenie Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie w ramach tematu "Analiza zjawisk osuwiskowych na terenie województwa podkarpackiego".
Powstała w wyniku zarejestrowania osuwisk z opracowań fizjograficznych dla poszczególnych gmin oraz rejestracji osuwisk powstałych w roku 2001. Baza ta jest dostępna w Archiwum Geologicznym Województwa Podkarpackiego.
Rejestracja osuwisk na terenie Karpat – monitoring zdarzeń katastrofalnych na obszarze polskich Karpat fliszowych (2001–2004)
Rejestracja została wykonana przez Państwowy Instytut Geologiczny.
W trakcie tego opracowania zarejestrowano i udokumentowano ponad 600 osuwisk w 3 gminach karpackich: Strzyżów (woj. podkarpackie), Gorlice (woj. małopolskie) i Cieszyn (woj. śląskie). Wyniki tego opracowania, uzupełnione o karty rejestracyjne osuwisk zostały wykorzystane przy sporządzaniu map osuwisk i terenów zagrożonych w skali 1:10 000 dla w/w 3 gmin w ramach realizacji Etapu I Projektu SOPO. Aktualnie dane te dostępne są w bazie danych SOPO.
Rejestracja i inwentaryzacja naturalnych zagrożeń geologicznych na terenie całego kraju (ze szczególnym uwzględnieniem osuwisk oraz innych zjawisk geodynamicznych) (2003–2004)
Rejestracja wykonana przez Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie w ramach projektu badawczego zrealizowanego na zamówienie Ministerstwa Środowiska.
Opracowanie dotyczyło rejestracji zagrożeń naturalnych występujących w Polsce: powierzchniowych ruchów masowych, zjawisk krasowych, osiadań i zapadlisk terenu wywołanych działalnością górniczą, powodzi i podstopień oraz przejawów neotektoniki. Wyniki tej rejestracji zostały przedstawione w bazie danych. W ramach tej inwentaryzacji rozpoznano, udokumentowano i zaznaczono na mapach w skali 1:10 000 około 700 osuwisk w Polsce pozakarpackiej. Wyniki tej inwentaryzacji są wykorzystywane i weryfikowane w trakcie realizacji Projektu SOPO.
Serwis dostępny jest na stronach AGH, informacje w nim zawarte mają charakter archiwalny.
Inwentaryzacja osuwisk w ramach realizacji komponentu A Projektu Osłony Przeciwosuwiskowej (2004–2005)
Inwentaryzacja wykonana została przez Państwowy Instytut Geologiczny na zlecenie Biura ds. Usuwania Skutków Klęsk Żywiołowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji jako projekt pod tytułem "Ocena zadań inwestycyjnych zgłoszonych do odbudowy, przeniesienia i stabilizacji po zniszczeniu przez ruchy osuwiskowe i erozję brzegu morskiego w Polsce w ramach Komponentu A Projektu Osłona Przeciwosuwiskowa".
Inwentaryzacja ta miała na celu weryfikację geologiczną w terenie około 700 osuwisk zagrażających infrastrukturze publicznej, zgłoszonych przez różne jednostki administracji lokalnej i wypełnienie dla nich kart dokumentacyjnych. Ogółem sporządzono 653 karty osuwisk. Podstawowym celem tej oceny było:
- opracowanie metodyki kwalifikacji i priorytetyzacji zgłoszonych osuwisk;
- określenie realnej możliwości stabilizacji osuwiska i weryfikacja wstępnej kwoty na wykonanie właściwego zabezpieczenia.
Po wykonaniu inwentaryzacji, na osuwiskach zakwalifikowanych do stabilizacji przeprowadzono prace zabezpieczające. Prace te były koordynowane przez MSWiA.