Złoża soli magnezowo-potasowych, tak samo jak pokłady soli kamiennej, powstają w warunkach klimatu suchego i gorącego w wyniku ewaporacji z płytkich, zasolonych zbiorników wodnych. W cyklu ewaporacyjnym sole wytrącają się w określonej kolejności: sól kamienna wypada z roztworu po gipsach i anhydrytach, natomiast przed solami magnezowo-potasowymi, które wypadają z roztworu jako ostatnie.

Występowanie

Soli magnezowo-potasowych jest znacznie mniej niż soli kamiennej, mimo że zawartość sodu i potasu w skorupie ziemskiej jest podobna. Przyczyn jest kilka. Po pierwsze potas pochodzący z niszczenia skał jest zatrzymywany w glebach i wychwytywany przez rośliny, po drugie sole magnezowo-potasowe są końcowym produktem ewaporacji zbiornika wodnego, a nie zawsze dochodziło do całkowitego wyparowania morza. Ponadto sole te, jako najłatwiej rozpuszczalne, bardzo szybko są rozpuszczane podczas ponownego zalewu wód lub niszczone przez erozję.

Zastosowanie

Światowa kariera tych niesmacznych kuzynek soli kuchennej rozpoczęła się dopiero w połowie XIX w., gdy odkryto korzyści z dokarmiania roślin związkami mineralnymi i zaczęto masowo produkować nawozy sztuczne. Współczesne rolnictwo nie może się bez nich obejść. Wszak to dzięki nim w ciągu ostatnich dwóch wieków kilkakrotnie wzrosły plony.