Węgiel kamienny jest kluczowym surowcem w zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego Polski.
Według Głównego Urzędu Statystycznego w 2016 r. zużycie węgla kamiennego w Polsce wyniosło 74,176 mln ton. Około 59% tego surowca (43,78 mln ton) wykorzystano w elektrowniach, elektrociepłowniach, kotłach ciepłowniczych i ciepłowniach do wytworzenia energii elektrycznej i cieplnej. Według danych Agencji Rozwoju Przemysłu, w pierwszym kwartale 2017 r. produkcja energii elektrycznej z węgla stanowiła 80% ogólnej produkcji energii elektrycznej w Polsce.
W przemyśle i budownictwie wykorzystano 17,626 mln ton (23,8%), a w sektorze drobnych odbiorców (m.in. gospodarstwa domowe, rolnictwo) zużyto 12,750 mln ton (17,2%). W transporcie wykorzystano 0,021 mln ton węgla kamiennego (0,03%). Największe zużycie węgla kamiennego, które zależy od rodzaju skali przemysłu oraz liczby mieszkańców, odnotowano w województwach: śląskim (20,973 mln ton), mazowieckim (12,208 mln ton) i opolskim (9,237 mln ton). Najmniej węgla kamiennego zużyto w województwach: lubuskim (0,375 mln ton), podlaskim (0,694 mln ton) i warmińsko – mazurskim (0,991 mln ton).
Zużycie węgla kamiennego w 2016 r. (GUS, Zużycie paliw i nośników energii w 2016 r.)
Zapotrzebowanie na węgiel kamienny w Polsce zależeć będzie w dużej mierze od czynników strategicznych (przyjęty wariant polityki energetycznej i surowcowej Państwa oraz międzynarodowej polityki klimatycznej), ekonomicznych (nakłady finansowe na zagospodarowanie nowych złóż, ceny surowca zapewniające opłacalność wydobycia oraz możliwość pozyskania finansowania na projekty węglowe) oraz społecznych (zgoda na uruchomienie nowych kopalni).
