SKAŁY FOSFORANOWE
Za skały fosforanowe uważa się osady zawierające więcej niż 20% P2O5. Najważniejszym minerałem tych skał jest apatyt. Najpospolitszą ich odmianą są fosforyty, rzadziej występują: guano i utwory wiwianitowe.
Źródłem fosforu są wietrzejące minerały skał magmowych. Związki fosforu są absorbowane przez organizmy roślinne i zwierzęcie. Skały fosforanowe powstają w wyniku nagromadzenia szczątków organicznych i odchodów zwierzęcych lub chemicznego wytrącenia fosforanów. Wyróżnia się fosforyty konkrecyjne, powstałe na platformach oraz fosforyty warstwowe, utworzone w głębokich basenach.
Złoża fosforytów mogą tworzyć się w wyniku masowego wymierania organizmów, na przykład przy ruchach dna morskiego lub przy mieszaniu się ciepłych i zimnych prądów morskich. Niektóre nagromadzenia fosforu tworzą się w procesach diagenezy.
Złoża fosforytów są cennym surowcem do produkcji nawozów sztucznych. Obfite ich nagromadzenia znane są m.in. z Chin, Rosji, Stanów Zjednoczonych i północnej Afryki. Największe nagromadzenia guano występują na obszarze Meksyku, Peru, Seszeli, Australii i Chin.
