TORFY I WĘGLE

Głównymi składnikami tej grupy skał są uwęglone szczątki roślin.Torfy - produkty najwcześniejszego stadium uwęglenia - tworzą się na obszarach podmokłych przy ograniczonym dostępie tlenu. Wilgotność ich przekracza często 90%. Materiał roślinny w torfach jest zachowany lepiej niż w węglach. Wyróżnia się torfy jednorodne (trzcinowe, turzycowe, mszyste i in.) oraz niejednorodne o składzie mieszanym. Granicę między torfem, a węglem brunatnym stanowi umowna wartość 65% wag. węgla w przeliczeniu na masę suchą i bezpopiołową.

Węgle to palne skały osadowe pochodzące z uwęglenia roślin: ze względu na stopień diagenezy i metamorfizmu oraz cechy fizyczne i chemiczne, wyróżnia się trzy główne grupy: węgiel brunatny, węgiel kamienny i antracyt.

Węgiel brunatny zawiera średnio 65 – 78% wag. C, z kolei węgiel kamienny od 78 do 94% wag. C. Wyróżnia się cztery zasadnicze odmiany petrograficzne zwane litotypami: węgiel błyszcący (witryn), półbłyszczący (klaryn), matowy (duryn) i włóknisty (fuzyn). Rodzaj węgla zależny jest od występujących w nim mikrolitotypów zbudowanych z macerałów, składników powstałych wskutek uwęglenia materii roślinnej, odznaczających się jednorodnością pod względem morfologicznym, chemicznym i fizycznym. Ich nazwy najczęściej są związane z nazwami form roślinnych, od których pochodzą, np. sporynit pochodzi z uwęglenia spor, kutynit – z przeobrażenia kutikul, alginit – z glonów.

Antracyt to węgiel o połysku metalicznym, zawierający ponad 94% pierwiastka węgla. Jest to najwyższe ogniwo szeregu kaustobiolitów.
Torfy i węgle są surowcami energetycznymi.