Wśród krajów europejskich Polska należy do grupy krajów ubogich w zasoby wodne. W przeliczeniu na jednego mieszkańca nasze zasoby wody są 3 do 5 razy mniejsze niż w krajach takich jak Niemcy, Francja, a także w krajach rejonu śródziemnomorskiego – w Hiszpanii i Włoszech. W Polsce wody podziemne stanowią ponad 50 % wód pobieranych na cele komunalne, przemysłowe i rolnicze, pozostała część to wody powierzchniowe często o złej jakości i wymagające kosztownego uzdatniania.

Możliwości znaczącego zwiększenia zasobów wody są bardzo ograniczone, jednak nawet niewielki ich wzrost, szczególnie w przypadku wód podziemnych jest nie tylko bardzo pożądany, ale także realnie możliwy. Jednym ze sposobów zwiększenia zasobów wód są działania zmierzające do zwiększenia retencji, zarówno powierzchniowej jak i podziemnej.

Ze względu na czynniki ekonomiczne i sposób oddziaływania na środowisko szczególną rolę odgrywa w tych działaniach tak zwana mała retencja, której istotą jest wielka liczba małych przedsięwzięć rozproszonych na dużym obszarze. W tej działalności mieszczą się także rozpowszechnione ostatnio inicjatywy budowy małych zbiorników zaporowych nazywanych zbiornikami małej retencji.Wieloletnie zabiegi melioracyjne na terenie Polski związane głównie z osuszaniem gruntów doprowadziły na znacznych obszarach do bardzo niekorzystnych zmian środowiska gruntowo-wodnego. Świadomość konieczności odwrócenia tego niezwykle niepokojącego trendu jest coraz powszechniejsza w naszym społeczeństwie a rozwiązaniem tego problemu jest retencjonowanie wód opadowych Jednym z najważniejszych elementów wzrostu retencji wód (ze względów choćby ekonomicznych czy przeciwpowodziowych) jest system zwany popularnie „małą retencją”.

Budowa niewielkich zbiorników wód powierzchniowych powoduje nie tylko ograniczenie spływu wód powierzchniowych, ale również wzrost zasobów wód podziemnych w rejonie tego zbiornika. W bardzo wielu przypadkach, zwłaszcza na obszarze Niżu Polskiego, retencja wód podziemnych w rejonie zbiornika jest znacznie większa niż objętość samego zbiornika i musi być brana pod uwagę (a najczęściej nie jest) w bilansie stopnia retencjonowania wód w Polsce.W Informatorze opisano metodykę wyznaczania wzrostu zasobów wód podziemnych w rejonach zbiorników „małej retencji” głównie w oparciu o metody modelowania matematycznego. Przedstawiono również 3 przykłady charakterystyczne dla obszaru Polski (modele matematyczne + zasady wyznaczania wzrostu zasobów).

Publikacja adresowana jest głównie do specjalistów w zakresie gospodarki wodnej, ochrony środowiska a w szczególności w zakresie projektowania niewielkich zbiorników wód powierzchniowych.