Solanką jest woda podziemna o zawartości rozpuszczonych składników mineralnych stałych nie mniejszej niż 35 g/dm3.
Głównymi składnikami solanek są jony chlorkowe, sodowe i wapniowe. Często zawierają znaczne ilości pierwiastków cennych z punktu widzenia gospodarczego, tj. jodu, bromu, magnezu, boru, potasu, litu.
Wody te występują na obszarze niemal całego kraju, za wyjątkiem Sudetów, Gór Świętokrzyskich i fragmentów platformy prekambryjskiej. Mimo powszechności występowania, eksploatacja solanek nie jest zbyt intensywna. Do celów przemysłowym wykorzystuje się je jedynie w Łapczycy, gdzie w oparciu o nie produkowane są sól lecznicza oraz solanka kąpielowa. Silnie zmineralizowane wody chlorkowe udokumentowano także m.in. w Busku-Zdroju, Rabce-Zdrój, Iwoniczu-Zdroju, Ciechocinku, Dębowcu, Kołobrzegu, Goczałkowicach-Zdroju, Konstancinie-Jeziornej, Połczynie-Zdroju, Sopocie, Świnoujściu, Ustroniu i Zabłociu, jednak z uwagi na wykorzystanie ich głównie w celach balneoterapeutycznych zalicza się je do grupy wód leczniczych. Właściwości tego typu wód solankowych wykorzystuje się do leczenia chorób reumatycznych, urazów narządu ruchu, schorzeń neurologicznych czy chorób układu oddechowego.
