W strefie wybrzeża morskiego przebiega granica między dwoma środowiskami hydrochemicznymi (tzw. powierzchnia rozdziału). Jedno z nich - to morze, z osadami dennymi wypełnionymi słonymi wodami, drugie - to słodkie wody podziemne, występujące w warstwach wodonośnych strefy brzegowej. Oba te środowiska kontaktują się ze sobą. W warunkach naturalnych istnieje między nimi stan równowagi.
Rys. 1. Wody podziemne w strefie wybrzeża klifowego
Spływająca ku morzu słodka woda podziemna “wypiera” znajdującą się w spoczynku wodę słoną, a granica pomiędzy nimi przybiera kształt soczewki. Wysokość soczewki i kształt powierzchni rozgraniczającej wodę słodką od słonej określone są prawem równowagi dwóch niemieszających się cieczy o różnej gęstości. Naruszenie stanu równowagi pomiędzy wodą słodką i słoną następuje najczęściej wskutek ingerencji człowieka, np. poprzez pobór wód podziemnych, prowadzenie prac odwadniających lub uszczelnienie powierzchni terenu. Konsekwencją eksploatacji studni może być przesuwanie się frontu wody słonej spod dna morskiego w kierunku ujęcia. Nadmierny pobór wody ze studni może doprowadzić do jej zasolenia.
Rys. 2. Równowaga wód słodkich i słonych
