Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 6 października 2020 r. zmarła wybitna geolog docent Katarzyna Pawłowska. Była najstarszym emerytowanym pracownikiem Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie, przy którym mieszkała aż do śmierci.
Docent Katarzyna Pawłowska (Fot. Archiwum domowe)
Katarzyna Pawłowska urodziła się 6 czerwca 1917 r. w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Była córką Jana Czarnockiego – wybitnego geologa, późniejszego współtwórcy i dyrektora Państwowego Instytutu Geologicznego w latach 1947-1951, dzisiaj patrona Oddziału Świętokrzyskiego PIG-PIB.
W latach 1928-1934 uczęszczała do żeńskiego Gimnazjum i Liceum J. Popielewskiej i J. Roszkowskiej w Warszawie, gdzie w 1934 r. zdała maturę. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym (Sekcja Geologii) Uniwersytetu Warszawskiego. Niestety wybuch wojny przekreślił możliwość ukończenia studiów w terminie. Wznowiła je dopiero w roku 1949.
Katarzyna Pawłowska podczas prac terenowych (Fot. Archiwum PIG-PIB)
Pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym rozpoczęła w 1936 r. jako praktykantka. W latach 1936-1939 pod kierunkiem swego ojca współuczestniczyła w badaniach geologicznych w regionie świętokrzyskim. Lata II wojny światowej spędziła u boku aktywnego zawodowo ojca oraz od 1940 r. męża - Stanisława Pawłowskiego – geodety, geofizyka i geologa.
W latach 1940-1944 brała udział w terenowych pracach geofizycznych w rejonie Gór Świętokrzyskich i ich obrzeżenia oraz w rejonie Krakowa. Okres okupacji wspominała jako czas trudny, ale przepełniony nadzieją i planowaniem odbudowy, czemu poświęciła całą swoją późniejszą wiedzę i doświadczenie geologiczne. Po Powstaniu Warszawskim wraz z mężem zamieszkała w Kielcach, a po wyzwoleniu małżonkowie przenieśli się do Łodzi.
Do Warszawy powrócili w 1947 r. i dwa lata później Katarzyna Pawłowska wznowiła przerwane wybuchem wojny studia na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1949-1951 pracowała jako młodszy, a następnie starszy asystent u prof. Jana Samsonowicza w Katedrze Geologii na Uniwersytecie Warszawskim. W 1951 r. na podstawie pracy dyplomowej pt. Stratygrafia górnej jury na podstawie wiercenia w „Zagłobie” koło Strykowa pod Łodzią, wykonanej pod kierunkiem prof. J. Samsonowicza, uzyskała tytuł magistra geologii.
W czerwcu 1952 r. na podstawie przydziału pracy została zatrudniona w Państwowym Instytucie Geologicznym. W okresie od 1 stycznia do 2 kwietnia 1953 r. była oddelegowana do pracy w Centralnym Urzędzie Geologii, gdzie brała udział w opracowaniu pierwszego w Polsce bilansu zasobów kopalin. W czerwcu 1953 r. wróciła do pracy w Instytucie i pracowała w nim do 31 grudnia 1987 r., kiedy przeszła na emeryturę.
Za jedno ze swoich największych życiowych dokonań zawsze uważała udział w odkrywaniu i dokumentowaniu złóż siarki. Miało to miejsce w latach 1953- 1968 r., kiedy uczestniczyła w opracowaniu pierwszej dokumentacji geologicznej złóż siarki rodzimej w rejonie Tarnobrzega (1953-1954), Piaseczna (1956) i Staszowa (1957). Jest także autorem pierwszej dokumentacji geologicznej złoża Grzybów (1958). Wraz ze swoim mężem prof. Stanisławem Pawłowskim jest współautorem dokumentacji geologicznej najbogatszego w Polsce złoża siarki Jeziorko-Grębów (1967) i złoża Grzybów-Dobrów-Poręba-Wierzbicko (1968).
Pani Katarzyna Pawłowska z mężem Stanisławem Pawłowskim (Fot. Archiwum PIG-PIB)
W latach 1959-1963 brała udział w badaniach struktur geologicznych w południowej części Gór Świętokrzyskich i Roztocza, wykonywała cenne opracowania stratygraficzne starszego paleozoiku, dewonu oraz cechsztynu w Górach Świętokrzyskich i na Niżu Polskim, czego efektem są wciąż wykorzystywane opracowania i publikacje. Za wybitne osiągnięcia została odznaczona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1955) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970). W 1976 r. otrzymała zespołową nagrodę państwową pierwszego stopnia za udział w odkryciu i udokumentowaniu nowych złóż siarki rodzimej.
Jej szczególny związek emocjonalny z rejonem tarnobrzeskim był wyrażony w trwających aż do niedawna kontaktach z osobami zajmującymi się upamiętnianiem górnictwa na tym obszarze. W 2003 r. Katarzyna Pawłowska otrzymała medal Sigillum Civis Virtuti – najwyższe miejskie odznaczenie przyznawane osobom związanym z Tarnobrzegiem, rozsławiającym jego imię i będącym przykładem dla przyszłych pokoleń. W maju 2013 r. Rada Miasta Tarnobrzega nadała Pani Katarzynie Pawłowskiej tytuł Honorowego Obywatela Miasta Tarnobrzeg.
Pani Katarzyna Pawłowska, która cieszyła się niekwestionowanym moralnym i społecznym autorytetem, została powołana do Klubu Matek Chrzestnych Statków Polskiej Żeglugi Morskiej. Została matką chrzestną statku m/s „Kopalnia Grzybów”.
Związana całe życie z Instytutem, interesowała się nim i jego sprawami do ostatnich chwil.
Zmarła 6 października 2020 r. w Warszawie.
Rodzinie oraz Bliskim wyrazy głębokiego współczucia składają: Dyrekcja i Pracownicy Państwowego Instytutu Geologicznego - PIB.
Docent Katarzyna Pawłowska, lipiec 2020 r. (Fot. Archiwum PIG-PIB)
Pogrzeb odbędzie się 14 października 2020 r. o godzinie 12.40 na Cmentarzu Bródnowskim (kościół drewniany) w Warszawie.
