Z wielkim smutkiem zawiadamiamy, że 26 stycznia 2022 r. w wieku 83 lat zmarła Prof. dr hab. Krystyna Piotrowska.
Prof. dr hab. Krystyna Piotrowska urodziła się 5 lipca 1938 r. w Łucku, na terenie obecnej Ukrainy. W pierwszych miesiącach wojny powróciła z rodzicami do Warszawy. Tu na warszawskiej Pradze ukończyła szkołę średnią, a następnie rozpoczęła studia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W lutym 1962 r. uzyskała tytuł magistra geologii (specjalność: geologia stratygraficzno-poszukiwawcza) na podstawie pracy magisterskiej pt.: „Budowa geologiczna Wyżniej Świstówki”, przygotowanej pod kierunkiem prof. Edward Passendorfera. W tym samym roku podjęła pracę w Zakładzie Tektoniki i Kartowania Geologicznego Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W tym okresie przedmiotem jej badań była budowa geologiczna Tatr i Pienin, ze szczególnym uwzględnieniem statystycznej analizy mezostrukturalnej oraz metodyczne opracowania fotogeologiczne. W 1969 r. obroniła pracę doktorską (wyróżnioną nagrodą Rektora UW) pt. „Fotointerpretacyjna analiza jakościowa elementów tektoniki nieciągłej trzonu krystalicznego polskich Tatr Wysokich”, której promotorem był prof. Kazimierz Guzik i uzyskała tytuł doktora nauk przyrodniczych. W ostatnich latach pracy na Wydziale Geologii prowadziła wykłady z tektoniki i kartowania geologicznego.
W 1971 r. rozpoczęła działalność naukową w Zakładzie Nauk Geologicznych (później Instytucie Nauk Geologicznych) PAN, gdzie otrzymała propozycję uczestnictwa w międzynarodowym przedsięwzięciu współrealizowanym przez Polską Akademię Nauk – opracowanie Mapy Geologicznej Kuby w skali 1:250 000 dla Akademii Nauk Kuby. W ramach projektu w latach 1971-1975 Krystyna Piotrowska prowadziła badania i prace kartograficzno-geologiczne nad opracowaniem mapy geologicznej prowincji Pinar del Rio, zaś w latach 1977-1982 kierowała wyprawą oraz badaniami zespołu polsko-kubańskiego realizującego mapę prowincji Matanzas.
W toku badań i prac kartograficznych związanych z powyższym projektem stworzono mapy geologiczne, mapy tektoniczne w skalach 1:250 000 i 1:100 000 wraz z przekrojami, profilami i udokumentowanymi otworami, jak również rozpoznano charakterystykę tektoniczną Kuby, ujednolicono litostratygrafię jednostek formalnych oraz wyodrębniono nowe jednostki i dokonano tysięcy oznaczeń mikropaleontologicznych, makrofaunistycznych. Efektem tych prac była również praca habilitacyjna Krystyny Piotrowskiej pt. „Struktury płaszczowinowe zachodniej Kuby na przykładzie Sierra de los Organos”, na podstawie której w 1978 r. uzyskała ona tytuł doktora habilitowanego nauk przyrodniczych.
1 stycznia 1995 r. Krystyna Piotrowska podjęła pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym – PIB, gdzie w latach 2002-2006 kierowała Zakładem Kartografii Geologicznej. Podczas 20 lat pracy w Instytucie realizowała arkusze „Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50 000”, „Mapy Geologicznej Polski w skali 1:200 000”, była inicjatorem licznych projektów, m.in. map geologiczno-turystycznych parków narodowych i krajobrazowych.
Brała udział w pracach dotyczących metodyki kartowania geologicznego, była współautorem Słownika Jednostek Litostratygraficznych Polski, a także jednym z redaktorów naukowych Mapy Geologicznej Polski w skali 1:500 000. Miała znaczący udział w zapoczątkowaniu w Instytucie stosowania metod płytkiej geofizyki, a także w rozwijaniu modelowania geologicznego, współtworząc przestrzenny model wgłębnej budowy geologicznej Polski.
Była wielką miłośniczką Tatr. Uprawiała taternictwo, mając na swoim koncie zimowe i letnie przejścia w zespołach kobiecych. Tektoniką regionu Tatr zajmowała się już od czasów studiów.
W latach 2005-2015 prowadziła największe swoje przedsięwzięcie w Instytucie – prace nad Szczegółową Mapą Geologiczną Tatr w skali 1:10 000, skupiając wśród wykonawców grupę geologów z Warszawy, Krakowa, Wrocławia oraz geologów ze słowackiej służby geologicznej(Štátny geologický ústav Dionýza Štúra).
Wieloletni projekt zakończył się wydaniem 25 arkuszy, w tym 16 arkuszy granicznych. Efektem współpracy zagranicznej było również współautorstwo słowackiej Mapy geologiczno-edukacyjnej Tatr w skali 1:50 000 (Geologicko-náučná mapa Tatier) oraz wykonanie Mapy Geologicznej Tatr do Atlasu Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Podczas tych prac otaczała szczególną troską młodych geologów, aktywnie wspierając ich pracę i naukę w całym procesie tworzenia map geologicznych.
W latach 1994-2002 Krystyna Piotrowska pracowała równolegle w Instytucie Geografii Akademii Świętokrzyskiej, pełniąc funkcję kierownika Zakładu Podstaw Geologii. Prowadziła zajęcia ze studentami z zakresu nauk o Ziemi, była promotorem licznych prac magisterskich i licencjackich.
Dorobek naukowy zaowocował otrzymaniem w 2000 r. przez Krystynę Piotrowską z rąk Prezydenta RP tytułu Profesora Nauk o Ziemi.
Była członkiem wielu Rad Naukowych (ING PAN, PIG-PIB, CESLA UW), Rady Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego AŚ, Komitetu Nauk Geologicznych PAN, Komisji Odbiorów Opracowań Kartograficznych, Rady Redakcyjnej Kwartalnika Geologicznego, Komitetu redakcyjnego – Prace PIG oraz Prace Instytutu Geografii Akademii Świętokrzyskiej, Rady Programowej Atlasu Tatr oraz Komisji Unifikacji i Rady Redakcyjnej Mapy Geologicznej Kuby. W ramach tej działalności chętnie podejmowała się oceny dorobku naukowego i opiniowania wniosków o nadanie stopni naukowych, a także recenzowania opracowań kartograficznych i artykułów. Podczas swojej drogi zawodowej wypromowała dwóch doktorów.
Za swoje osiągnięcia została udekorowana Złotym Krzyżem Zasługi (2005 r.), Złotą Odznaką Państwowego Instytutu Geologicznego (2013) oraz odznaką honorową Zasłużony dla Polskiej Geologii.
Krystyna Piotrowska życie zawodowe w głównej mierze poświęciła ukochanym Tatrom oraz Kubie. Była osobą zaangażowaną i oddaną pracy prawie do końca swoich lat. Zawsze pogodnie usposobiona i życzliwa zapraszała do współpracy geologów z różnych ośrodków naukowych. Potrafiła jednoczyć w dążeniu do wspólnych odkryć, organizowała konferencje naukowe i liczne spotkania w terenie. Bardzo lubiła i ceniła sobie pracę z młodzieżą, zawsze pełna energii i charyzmy rozwijała w swoich podopiecznych ciekawość geologii i wrażliwość na przyrodę. Przez wiele lat swoją pasję i pracę zawodową współdzieliła z mężem – również geologiem-kartografem.
Msza żałobna odbędzie się w dniu 4 lutego 2022 r. o godz. 12.00 w kościele Św. Boromeusza, po czym nastąpi odprowadzenie do rodzinnego grobu na Starych Powązkach.
