Żegnamy doc. dr. Stefana Cieślińskiego

Z dużym opóźnieniemm dotarła do Instytutu wiadomość o śmierci doc. dr Stefana Cieślińskiego, który zmarł w Warszawie 7 marca 2022 r., w wieku 94 lat

Ś.P. Stefan Cieśliński urodził się 28 stycznia 1928 r. w Płocku. Lata wojny spędził u dziadków w rejonie Garwolina, gdzie na tajnych kompletach uzyskał tzw. małą maturę. Był żołnierzem AK i WiN. Maturę zdał w 1948 r. w warszawskim liceum im. A. Mickiewicza i podjął studia geologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył z dyplomem magistra filozofii w zakresie geologii i paleontologii w 1952 r.

Już podczas studiów rozpoczął w 1949 r. pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie, zrazu w Wydziale Surowców Skalnych, a następnie w Wydziale Świętokrzyskim, gdzie zetknął się z problematyką kredową, która wkrótce stała się głównym polem jego twórczości naukowej. W 1953 r. został powołany na kierownika Sekcji Surowców Fosforytowych w Zakładzie Złóż Surowców Specjalnych, w czasach gorączkowych poszukiwań uranu, budzących zainteresowanie władz jako jego możliwe źródło. Wykazując zamiłowanie do geologii stratygraficznej i paleontologii znalazł się w następnym roku w Zakładzie Podstawowych Badań Geologicznych. W 1958 r. obronił doktorat „Alb i cenoman północnego obrzeżenia Gór Świętokrzyskich” (promotor prof. W. Pożaryski). W roku 1962 objął funkcję kierownika Zakładu Stratygrafii, którą pełnił 14 lat, w roku 1963 powołano go na stanowisko samodzielnego pracownika naukowo-badawczego, a w 1973 na docenta. Z obrony opublikowanej z myślą o habilitacji rozprawy „ Inoceramy albu i cenomanu Polski i ich znaczenie stratygraficzne” (1987) zrezygnował w związku z zaangażowaniem się w prace na kontraktach zagranicznych (Spitsbergen, Mongolia, Algieria). Po ich zakończeniu w 1988 r. skupił się na kartografii geologicznej, uczestnicząc w realizacji Mapy Geologicznej Polski w skalach 1 : 200 000 i 1 : 50 000, od roku 1992 jako pracownik Zakładu Geologii Czwartorzędu, zajmując się jednocześnie problematyką stratygraficzną kredy lubelskiej.

Doc. Cieśliński odegrał jedną z kluczowych ról w wydaniu fundamentalnego, wielotomowego dzieła „Budowa geologiczna Polski” (1968-2004), jako organizator, współredaktor naukowy i współautor. W jego dorobku naukowym ważne miejsce zajmuje udział w odkryciu i udokumentowanie bogatych złóż fosforytów w NE Algierii. Na emeryturę przeszedł w 1999 r.

Był zamiłowanym historykiem, autorem wielu opracowań i artykułów historycznych, kolekcjonerem militariów oraz autorem wspomnień z geologicznych wypraw wydanych przez  Państwowy Instytut Geologiczny i Stowarzyszenie Emerytowanych Pracowników PIG, którego był aktywnym członkiem.

Wspomnienie o Stefanie Cieślińskim przygotował Jerzy B. Miecznik