Mapa tektoniczna Tatr w skali 1:50 000 została opracowana w Oddziale Dolnośląskim Państwowego Instytutu Geologicznego. Ta składająca się z jednego arkusza mapa (format A0) obejmuje praktycznie cały obszar Tatr oraz fragmenty przyległych terenów na terenie Polski i Słowacji. Mapa jest dostępna w sklepie internetowym PIG-PIB.
Granice mapy wyznaczają współrzędne: 19034’45’’ – 20019’15’’długości wschodniej i 49017’– 49005’30’’ szerokości północnej.
Mapa tektoniczna Tatr została wykonana na szczegółowym podkładzie topograficznym skali 1 : 50 000. Powstała z kompilacji wszystkich dotychczas opublikowanych map geologicznych w różnych skalach (od 1 : 10 000 do 1 : 200 000) oraz szkiców tektonicznych. Zestawiono je w postaci skorowidza autorskiego wykorzystanych materiałów, podzielonego na pięć części.
W pierwszej z nich zestawiono wykorzystane w największym stopniu 37 szkiców tektonicznych i map geologicznych. Druga część przedstawia uzupełniające 24 mapy tektoniczne i geologiczne. W trzeciej i czwartej części zestawiono opublikowane materiały w 22 artykułach naukowych. Piąta część skorowidza informuje o uwzględnieniu danych z ogólnych szkiców tektonicznych Tatr z 7 publikacji wybitnych badaczy Tatr i Karpat (Książkiewicz, Samsonowicz, Sokołowski, Kotański, Passendorfer i Bac-Moszaszwili).
Prawie połowa obszaru mapy oparta jest na nowym obrazie kartograficznym, przedstawionym na 18 arkuszach II edycji Szczegółowej Mapy Geologicznej Tatr w skali 1 : 10 000. Na mapie wyróżniono: waryscyjski kompleks krystaliczny, jego mezozoiczną pokrywę osadową (autochtoniczną i paraautochtoniczną), alpejskie płaszczowiny wierchowe (Czerwonych Wierchów, Giewontu, Szerokiej Jaworzyńskiej i Mnicha), alpejskie płaszczowiny reglowe (dolną – kriżniańską i górną – choczańską) oraz paleogeńskie sekwencje posttektogeniczne (flisz podhalański i eocen numulitowy).
Tło mapy tektonicznej wypełniono 24 wydzieleniami jednostek tektonolitostratygraficznych, które można także definiować jako kompleksy litotektoniczne. Legenda mapy rozpoczyna się od najmłodszych, paleogeńskich, osadowych sekwencji postektonicznych, a kończy się najstarszym wydzielonym metamorficznym kompleksem skał suprakrustalnych o wieku określonym na późnoproterozoiczny (?) do wczesnoordowickiego (?).
Granice powierzchni nasunięć obydwu płaszczowin reglowych (choczańskiej i kriżniańskiej) są dobrze rozpoznane. Podobnie jest z powierzchniami nasunięć płaszczowin wierchowych. Podjęto próbę uporządkowania nazewnictwa łusek i podłusek tektonicznych płaszczowin reglowych dotychczas wydzielanych przez licznych badaczy. W obrębie płaszczowiny choczańskiej wydzielono 30 jednostek tektonicznych. Płaszczowina kriżniańska jest zbudowana z co najmniej 125 jednostek tektonicznych, w tym z 44 łusek i 61 podłusek tektonicznych. W obrębie czterech płaszczowin wierchowych wydzielono 33 jednostki tektoniczne, w tym 22 łusek i podłusek krystalicznych. Wśród innych 31 jednostek tektonicznych pokrywy osadowej Tatricum zaznaczono 14 łusek i 13 podłusek tektonicznych. Na mapie tektonicznej wydzielono 17 kompleksów skał krystalicznych, położonych na północ od granitoidów Tatr Zachodnich, a w nich wyznaczono 133 łuski i podłuski krystaliczne.
Na mapie do zasadniczych elementów tektonicznych należą alpejskie dyslokacje i nasunięcia oraz waryscyjskie nasunięcia i strefy ścinania podatnego. Uskoki podzielono na regionalne (pierwszorzędne) i lokalne (drugorzędne). Najważniejsze z nich zdefiniowano, jak na przykład uskoki: Rohaczy, Białki, Koprowej Wody, Białej Wody, Wielickiej Wody i Jałowieckiego Potoku.
Po raz pierwszy wydzielono tzw. strefy zniszczeniowe związane z orogenezą alpejską. Strefy te są związane z rozwojem różnego rodzaju skał uskokowych (dyslokacyjnych), głównie kataklastycznych i brekcji tektonicznych. Na mapie tektonicznej zamieszczono także wybrane informacje kinematyczne o kierunkach i zwrotach przemieszczeń tektonicznych. Miejscami zaznaczono niektóre z elementów strukturalnych, takich jak: warstwowanie, foliacja, foliacja mylonityczna typu S-C, struktury z płynięcia w granitoidach, lineacja ziarna mineralnego oraz osie fałdów mezoskopowych.
Stopień uszczegółowienia mapy tektonicznej w różnorodne elementy strukturalne jest zmienny dla różnych obszarów Tatr. Najmniej danych strukturalnych pochodzi z Tatr Bielskich oraz z terenu występowania granitoidów Tatr Zachodnich i Wysokich, zwłaszcza po słowackiej stronie Tatr.
Objaśnienia do mapy tektonicznej Tatr 1:50 000 nie są monografią omawiającą budowę i poligeniczną ewolucję Tatr. Są one jedynie uzupełnieniem informacji przedstawionych na mapie oraz w towarzyszącej jej legendzie. Objaśnienia do mapy składają się z 10 rozdziałów i 60 podrozdziałów, w tym bogatego spisu literatury (strony 47-65) oraz apendyksu (strony 66-121). Apendyks składa się z VII tabel przedstawiających najważniejsze charakterystyki strukturalne jednostek tektonicznych wydzielonych na mapie w odniesieniu regionalnym (np. od Orawicy do Kościeliska, czy od Kościeliska do Zakopanego). W tych tabelach podano skróty i pełne nazwy wydzielonych jednostek tektonicznych, ich poprzednie nazwy, autorów wyodrębniania danej jednostki, a w uwagach - ich podstawowe charakterystyki strukturalne.
Tradycja wykonywania i publikowania kolejnych, nieseryjnych map specjalistycznych przez pracowników PIG-PIB stanowi przykład syntezy nowych materiałów naukowych zgromadzonych przez pracowników Instytutu podczas ostatnich dwóch dekad z dotychczas opublikowanymi, różnorodnymi danymi o budowie i ewolucji geologicznej całych Tatr.
Mapę można kupić pod adresem: https://sklep.pgi.gov.pl/pl/p/Mapa-tektoniczna-Tatr-w-skali-150-000-/278
