Wiadomości PIG (1997-10) nr 75

• KGHM „Polska Miedź” S.A. — działkę koncesyjną z nieczynnym złożem As-Au Złoty Stok,
• Silesia Gold Mines Sp. z o.o. (kapitał australijski) — działki koncesyjne w rejonie Klecza-Radomice, w rejonie Radzimowic i w rejonie Czarnowa.

Od tego czasu dalsze 4 działki koncesyjne uzyskały firmy: Sudety Mining Sp. z o.o. (kapitał amerykański) i Gleniff Exploration and Mining Ltd. (kapitał polsko-irlandzki).

Firmy te obecnie są na etapie prowadzenia prac poszukiwawczych. Państwowy Instytut Geologiczny, po sporządzeniu projektu poszukiwań złota w rejonie Złotego Stoku, przystąpił ostatnio na zlecenie KGHM „Polska Miedź” S.A. do jego realizacji.

Doniosłym osiągnięciem geologii złóż złota w Polsce było rozpoznanie przez zespół geologów z AGH w Krakowie (A. Piestrzyński) i PIG (S. Oszczepalski, A. Rydzewski, S. Speczik) rentownych, jak wszystko na to wskazuje, nagromadzeń złota, platyny i palladu w utworach podścielających mineralizację miedziową w rejonie kopalni „Polkowice”.

Ponadto, w związku z odkryciem złota w ilasto-piaskowcowych osadach z pogranicza czerwonego spągowca i cechsztynu koło Nowego Kościoła (por. artykuł S. Speczik i A. Wojciechowskiego we wrześniowym numerze Przeglądu Geologicznego), nowego znaczenia nabiera problem rozwoju procesów złożotwórczych w obrębie niecki północnosudeckiej, a także środkowosudeckiej.

W związku z coraz większym zainteresowaniem firm zagranicznych złożami złota w Polsce, stymulowanym przez ostatnie odkrycia, Departament Geologii i Koncesji Geologicznych MOŚZNiL rozważa możliwość ogłoszenia kolejnego przetargu.

Z wielkim żalem należy odnotować, że owego niezwykłego ożywienia w zakresie poszukiwań złota i pojawienia się nowych koncepcji nie doczekał ich orędownik, wybitny znawca problematyki złóż złota i długoletni pracownik naszego Instytutu doc. dr hab. Edmund Rutkowski.

W dniach 28-30 kwietnia br. odbyło się w Jeseniku czesko-polskie seminarium poświęcone podsumowaniu dotychczasowej i omówieniu dalszej współpracy z Czeskim Geologickym Ustavem z Pragi, z udziałem dyrektora dr Macieja Podemskiego, doc. dr hab. Marka Granicznego oraz przedstawicieli Oddziału Dolnośląskiego i Górnośląskiego. Podczas miłego i owocnego spotkania zaprezentowano nowo wydaną w Pradze, w nakładzie 5.000 egzemplarzy, Mapę geologiczno-turystyczną Masywu Śnieżnika 1:50 000 - naoczny dowód pożytecznej współpracy. Mapa została opracowana przez Mojmira Opletala z Czech i Elżbietę Gawlikowską z Oddziału Dolnośląskiego. Ma ona ciekawą szatę graficzną (w redakcji uczestniczyła także Barbara Jaranowska z Zakładu Publikacji) i przeznaczona do dystrybucji w regionie. Połowa nakładu została przekazana do Instytutu.

W toku sesji referatowej przedstawiono badania geologiczne prowadzone przez obie strony w strefie pogranicza. W podpisanym protokóle postanowiono opracować wspólnie kolejne mapy geologiczno-turystyczne: Gór Stołowych/Adrspachu, Gór Orlickich i Bystrzyckich oraz Karkonoszy i Gór Izerskich.

Zadaniem większej rangi, związanym ze stałą współpracą trójstronną , jest realizowana od końca 1996 r. mapa geologiczna Łużyc, Gór Izerskich i Karkonoszy 1:100 000 (bez osadów kenozoicznych). W opracowaniu tej trzyarkuszowej mapy, obok CGU i PIG, bierze udział Saksoński Urząd d/s Środowiska i Geologii, będący służbą geologiczną Saksonii. Opracowanie tak dużej i nowoczesnej mapy, niosącej informacje o litostratygrafii, tektonice, intensywności i typie metamorfizmu oraz mineralizacji, wymaga oczywiście korelacji danych geologicznych. Korelacja przygraniczna jest trudna, ale niesie rzeczywisty postęp w rozpoznaniu geologii obszaru obejmującego krystalinik Łużyc, blok karkonosko-izerski, jednostkę kaczawską oraz wschodnie i południowe Karkonosze. Odbyły się już trzy robocze spotkania: w Libercu jesienią 1996 r., w Marienthalu nad Nysą Łużycką w maju br. i ostatnio we wrześniu br. w Boguszowie koło Wałbrzycha. Na tym ostatnim spotkaniu uzgodniono szereg szczegółów dotyczących podkładu topograficznego, który będzie cyfrowany w Czechach, wydzieleń litostratygraficznych, treści mapy, legendy itp. Autorska wersja mapy zostanie zestawiona w Oddziale Dolnośląskim na podstawie dostarczonych materiałów, scyfrowana w Polsce, a wydana drukiem w Niemczech. Ze strony Instytutu odpowiedzialni za treść merytoryczną są mgr Wiesław Kozdrój i dr Zbigniew Cymerman. Liczymy na dobrą, jak zawsze, współpracę z Zakładem Publikacji.

Dilofozaur był największym wczesnojurajskim drapieżnikiem, charakteryzującym się podwójnym grzebieniem na głowie, będącym prawdopodobnie ozdobą godową samców. Polskiego dilofozaura odtworzono na podstawie wielkości jego tropu znalezionego w Polsce i szkieletu z Arizony. Ma on niemal 2 m wysokości i 4,5 m długości. Jest to pierwsza w świecie rekonstrukcja upierzonego dinozaura.

Rekonstrukcję naszego dilofozaura wykonali: pracownik Muzeum Geologicznego PIG w Warszawie – Gerard Gierliński i artysta-plastyk – Marta Szubert. Uroczystość włączona była do programu Festiwalu Nauki, którego organizatorzy pokryli połowę kosztów wykonania rekonstrukcji.

Przybyłych gości powitał Dyrektor Naczelny PIG, prof. dr hab. Stanisław Speczik, a następnie zabrali głos dr Włodzimierz Mizerski – kierownik Muzeum Geologicznego PIG i Gerard Gierliński. Wstęgę przecięli Główny Geolog Kraju – dr Krzysztof Szamałek, przewodniczący Komitetu Badań Naukowych – prof. dr hab. Aleksander Łuczak i wykonawca modelu – Marta Szubert.

O tym, że pomysł wykonania rekonstrukcji polskiego dinozaura był trafiony, świadczyło ogromne zainteresowanie prasy, radia i telewizji. Uroczystość, w której wzięło udział około 200 osób i którą filmowały cztery ekipy telewizyjne, była znakomitą promocją Państwowego Instytutu Geologicznego. Już bowiem w pierwszą niedzielę po odsłonięciu eksponatu Muzeum odwiedziło 1914 osób.

Rada Naukowa wystąpiła o nadanie Dyrektorowi Naczelnemu Instytutu Stanisławowi Speczikowi tytułu naukowego profesora nauk o Ziemi oraz otworzyła przewód habilitacyjny dr Zbigniewowi Cymermanowi.

Na wniosek Dyrektora Naczelnego Rada mianowała na stanowisko docenta dr hab. Izabelę Bojakowską, a dr Włodzimierzowi Mizerskiemu powierzyła funkcję kierownika Muzeum Geologicznego i mgr Marii Kowalczyk funkcję głównej księgowej w Oddziale Świętokrzyskim.