2022
Informacje ogólne i występowanie
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych zostały udokumentowane na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lubina. Jednym z warunków przy dokumentowaniu piasków podsadzkowych, decydujących o zaliczeniu złoża piasków do podsadzkowych, jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa liczba złóż piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej, osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni, obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża pochodzenia wodnolodowcowego o znacznych miąższościach piasków (do 40 m). Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas nie zostały zagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości. Znaczna ilość udokumentowanych zasobów złóż piasków podsadzkowych oraz zmniejszające się zapotrzebowanie na ten surowiec powoduje, że nie wyznacza się obecnie obszarów prognostycznych dla tej kopaliny*.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Zasoby i wydobycie
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
Tabela 1. Piaski podsadzkowe – mln m3Zasoby geologiczne bilansowe piasków podsadzkowych zmniejszyły się o 7,14 mln m3 w stosunku do ubiegłego roku i wyniosły 2 503,60 mln m3 w 2022 r., co w przeliczeniu na tony (z przelicznikiem 1,7 t/m3) wynosi 4 256,12 mln t. Spadek ten spowodowany został eksploatacją (–2 174,20 tys. m3) oraz zatwierdzeniem dodatku nr 3 do dokumentacji geologicznej złóż Bór Wschód (–42,72 tys. m3) i Bór Zachód (–3 836,39 tys. m3) w woj. śląskim.
Zasoby przemysłowe zwiększyły się w stosunku do ubiegłego roku o 7,78 mln m3, mimo prowadzonej eksploatacji, z powodu opracowania nowego pzz dla złoża Obora (woj. dolnośląskie) oraz wydania nowej koncesji na wydobywanie i opracowania pzz dla złoża Bór Wschód.
Wydobycie piasków podsadzkowych z czterech eksploatowanych w 2022 r. złóż było mniejsze o 551,05 tys. m3 niż w ubiegłym roku i wyniosło 2 174,20 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 3 696,14 tys. t. Spadek wydobycia odnotowano w trzech złożach, eksploatowane w zeszłym roku złoże Hutki II zostało skreślone z bilansu, a złoża Bór Wschód nie eksploatowano w tym roku. Nadal wstrzymane jest wydobycie ze złóż: Kuźnica Warężyńska i Szczakowa pole I, przy czym złoże Kuźnica Warężyńska uznaje się za zaniechane, ponieważ eksploatacja nie jest tam prowadzona od ponad 10 lat.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2022.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
* Galos K., Miśkiewicz W., 2020 – „Piaski kwarcowe do produkcji betonów komórkowych (quartz sand for cellular concrete manufacture), piaski kwarcowe do produkcji wyrobów wapienno-piaskowych (quartz sand for lime-sand products manufacture), piaski podsadzkowe (filling sand)”. W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 309-313. PIG-PIB, Warszawa.
2021
Informacje ogólne i występowanie
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lublina. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków do piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa liczba złóż piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej, osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni, obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach (do 40 m) piasków pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas nie zostały zagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości. Znaczna ilość udokumentowanych zasobów złóż piasków podsadzkowych oraz zmniejszające się zapotrzebowanie na ten surowiec powoduje, że nie wyznacza się obecnie obszarów prognostycznych dla tej kopaliny*.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Zasoby i wydobycie
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
Zasoby geologiczne bilansowe piasków podsadzkowych zwiększyły się nieznacznie (o 4,86 mln m3) w stosunku do ubiegłego roku i osiągnęły wielkość 2 510,74 mln m3 w 2021 r., co w przeliczeniu na tony (przyjmując przelicznik 1,7 t/m3) wynosi 4 268,26 mln t. Wzrost ten zanotowano mimo prowadzonej eksploatacji (–2,73 mln m3) i skreślenia z bilansu zasobów złoża Hutki II (woj. małopolskie; –0,49 mln m3), ponieważ w wyniku zatwierdzenia dodatku nr 4 do dokumentacji geologicznej złoża Obora (woj. dolnośląskie) powiększono obszar tego złoża i zasoby powiększyły się o 7,86 mln m3. W roku 2021 zatwierdzono także dodatek nr 3 do dokumentacji geologicznej złoża Szczakowa-Bukowno (woj. małopolskie), który nie zmieniał stanu zasobów, a odnosił się tylko do jakości kopaliny i warunków hydrogeologicznych.
Zasoby przemysłowe zmalały w stosunku do ubiegłego roku o 5,36 mln m3 z powodu wydobycia oraz wygaszenia koncesji na wydobywanie kopaliny ze złóż: Bór Wschód (woj. śląskie; –3,28 mln m3) i Hutki II (woj. małopolskie; –0,20 mln m3) i wyniosły 42,91 mln m3. W 2021 r. wydano nową koncesję na wydobywanie ze złoża Bór Zachód i określono zasoby przemysłowe w ilości 0,55 mln m3.
Wydobycie piasków podsadzkowych z sześciu eksploatowanych w 2021 r. złóż było mniejsze o 62,82 tys. m3 niż w ubiegłym roku i wyniosło 2 725,25 tys. m3 w 2021 r., co w przeliczeniu na tony daje 4 632,93 tys. t. Wzrost wydobycia odnotowano w złożu Pustynia Błędowska – blok IV (woj. małopolskie), w pozostałych złożach eksploatacja utrzymana była na podobnym poziomie lub odnotowano jej spadek. Nadal wstrzymane jest wydobycie ze złóż: Kuźnica Warężyńska i Szczakowa pole I, przy czym złoże Kuźnica Warężyńska uznaje się za zaniechane, ponieważ eksploatacja nie jest tam prowadzona od ponad 10 lat.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2021.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
* Galos K., Miśkiewicz W., 2020 – „Piaski kwarcowe do produkcji betonów komórkowych (quartz sand for cellular concrete manufacture), piaski kwarcowe do produkcji wyrobów wapienno-piaskowych (quartz sand for lime-sand products manufacture), piaski podsadzkowe (filling sand)”. W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 309-313. PIG-PIB, Warszawa.
2020
Informacje ogólne i występowanie
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lublina. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków do piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa liczba złóż piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej, osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni, obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach (do 40 m) piasków pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas nie zostały zagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości. Znaczna ilość udokumentowanych zasobów złóż piasków podsadzkowych oraz zmniejszające się zapotrzebowanie na ten surowiec powoduje, że nie wyznacza się obecnie obszarów prognostycznych dla tej kopaliny*.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Zasoby i wydobycie
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2020 r. stan zasobów geologicznych bilansowych piasków podsadzkowych wyniósł 2 505,88 mln m3, co w przeliczeniu na tony (wg przelicznika 1,7 t/m3) wynosi 4 260,00 mln t. W porównaniu do 2019 r. zasoby zmalały o 6,20 mln m3, głównie w wyniku wydobycia (2,79 mln m3) i strat, a także wskutek zatwierdzenia dodatku do dokumentacji geologicznej złoża Jaworów (woj. dolnośląskie), wykonanego w związku z włączeniem części zasobów do złoża kruszywa naturalnego Jaworów I (–1,65 mln m3).
Zasoby przemysłowe zmalały w stosunku do ubiegłego roku nieznacznie, o 0,31 mln m3, co było wypadkową ubytków: wydobycia (2,79 mln m3) oraz wygaszenia koncesji na wydobywanie kopaliny ze złoża Bór (Zachód) (woj. śląskie; –0,89 mln m3) i przyrostów: opracowania projektu zagospodarowania złoża Pustynia Błędowska – blok IV (woj. małopolskie; +0,59 mln m3) oraz dodatku do projektu zagospodarowania złoża Szczakowa (woj. małopolskie;b+2,14 mln m3).
Wydobycie piasków podsadzkowych z sześciu eksploatowanych złóż było większe o 464,41 tys. m3, niż w ubiegłym roku i wyniosło 2 788,07 tys. m3 w 2020 r., co w przeliczeniu na tony daje 4 739,71 tys. t. Wzrost wydobycia odnotowano w czterech złożach, a znaczny spadek (prawie o 80%) jedynie w złożu Bór (Zachód), w którym zakończono eksploatację. Nadal wstrzymane jest wydobycie ze złóż: Kuźnica Warężyńska i Szczakowa pole I, przy czym złoże Kuźnica Warężyńska uznano za zaniechane, ponieważ eksploatacja nie jest tam prowadzona od ponad 10 lat.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2020.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
* Galos K., Miśkiewicz W., 2020 – „Piaski kwarcowe do produkcji betonów komórkowych (quartz sand for cellular concrete manufacture), piaski kwarcowe do produkcji wyrobów wapienno-piaskowych (quartz sand for lime-sand products manufacture), piaski podsadzkowe (filling sand)”. W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 309-313. PIG-PIB, Warszawa.
2019
Informacje ogólne i występowanie
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lublina. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków do piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa liczba złóż piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej, osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni, obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach (do 40 m) piasków pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas nie zostały zagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości. Znaczna ilość udokumentowanych zasobów złóż piasków podsadzkowych oraz zmniejszające się zapotrzebowanie na ten surowiec powoduje, że nie wyznacza się obecnie obszarów prognostycznych dla tej kopaliny*.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Zasoby i wydobycie
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2019 r. stan zasobów geologicznych bilansowych piasków podsadzkowych wyniósł 2 512,08 mln m3, co w przeliczeniu na tony (przyjmując przelicznik 1,7 t/m3) wynosi 4 270,54 mln t. W porównaniu do 2018 r. zasoby zmalały o 3,00 mln m3, głównie w wyniku wydobycia i strat, natomiast w mniejszym stopniu (–30 tys. m3) także z zatwierdzenia dodatku do dokumentacji geologicznej złoża Siersza-Misiury, wykonanego w związku z zakończeniem eksploatacji.
Zasoby przemysłowe zmalały w stosunku do ubiegłego roku o 25,01 mln m3 (o ponad 30%), głównie z powodu zmiany koncesji na wydobywanie kopaliny ze złoża Szczakowa pole I -wyznaczenie nowego, znacznie mniejszego obszaru górniczego (–11,54 mln m3) – oraz w wyniku wygaszenia koncesji dla złoża Siersza-Misiury (–9,4 mln m3), a w mniejszym stopniu także w wyniku opracowania projektu zagospodarowania złoża Pustynia Błędowska – blok IV (–1,18 mln m3) oraz eksploatacji i strat.
Wydobycie piasków podsadzkowych z sześciu eksploatowanych złóż było mniejsze o 697 tys. m3 niż w ubiegłym roku i wyniosło 2 324 tys. m3 w 2019 r., co w przeliczeniu na tony daje 3 951 tys. t. Więcej kopaliny pozyskano z trzech złóż, natomiast w pozostałych trzech wydobycie zmalało oraz zakończono eksploatację złoża Siersza-Misiury. Nadal wstrzymane jest wydobycie ze złóż Kuźnica Warężyńska i Szczakowa pole I.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2019.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
* Galos K., Miśkiewicz W., 2020 – „Piaski kwarcowe do produkcji betonów komórkowych (quartz sand for cellular concrete manufacture), piaski kwarcowe do produkcji wyrobów wapienno-piaskowych (quartz sand for lime-sand products manufacture), piaski podsadzkowe (filling sand)”. W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 309-313. PIG-PIB, Warszawa.
2018
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lublina. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków do piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa liczba złóż piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej, osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni, obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach (do 40 m) piasków pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas nie zostały zagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2018 r. stan zasobów geologicznych bilansowych piasków podsadzkowych wyniósł 2 515,08 mln m3, co w przeliczeniu na tony (przyjmując 1,7 t/m3) wynosi 4 275,64 mln t. W porównaniu do poprzedniego roku, zasoby zmalały o 2,53 mln m3, w wyniku eksploatacji i strat. Nieznacznie (o 315 tys. m3 – 0,2%) zwiększyły się jedynie zasoby bilansowe złoża Szczakowa-Bukowno w województwie małopolskim, w wyniku zatwierdzenia dodatku do dokumentacji geologicznej, wykonanego w związku z planami ubiegania się przedsiębiorcy o koncesję na wydobywanie kopaliny ze złoża. Była to jedyna dokumentacja geologiczna piasków posadzkowych zatwierdzona w 2018 r. Ilość złóż piasków podsadzkowych zmniejszyła się o dwa z powodu skreślenia w 2017 r. z bilansu zasobów złóż: Pustynia Błędowska – obszar pozostały oraz Szczakowa pole II i nie wykazywania ich już w ilości złóż w tegorocznym bilansie.
Zasoby przemysłowe zmalały w stosunku do ubiegłego roku o 2,09 mln m3 z powodu eksploatacji i strat. Spadek ten został częściowo zrekompensowany przez wzrost zasobów przemysłowych w złożach: Obora w województwie dolnośląskim i Bór (Zachód) w województwie śląskim, w wyniku opracowania dodatków do projektów zagospodarowania złoża (pzz). Zasoby złoża Obora zostały tylko nieznacznie skorygowane – o 3 tys. m3 (0,02%). Natomiast w złożu Bór (Zachód) zasoby, zaliczone dotychczas do strat (część złoża pod dawną bocznicą kolejową kopalni), przeklasyfikowano do zasobów przemysłowych.
Wydobycie piasków podsadzkowych z siedmiu eksploatowanych złóż było większe o 324 tys. m3, niż w ubiegłym roku i wyniosło 3 021 tys. m3 w 2018 r., co w przeliczeniu na tony daje 5 136 tys. t. Wydobycie wzrosło po ok. 200 tys. m3 w trzech złożach, najwięcej w złożu Pustynia Błędowska – blok IV (+239 tys. m3), a spadek zanotowano w czterech złożach. W 2018 r. nie było eksploatowane złoże Szczakowa pole I, mimo aktualnej koncesji. Nadal wstrzymana jest eksploatacja złoża Kuźnica Warężyńska.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2018.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
2017
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lublina. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków do piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa liczba złóż piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej, osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni, obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach (do 40 m) piasków pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas nie zostały zagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2017 r. stan zasobów geologicznych bilansowych piasków podsadzkowych wyniósł 2 517,61 mln m3, co w przeliczeniu na tony (przyjmując, że 1 m3 = 1,7 t) wynosi 4 279,94 mln t. W porównaniu do stanu z roku poprzedniego zasoby zmalały o 123,90 mln m3, głównie z powodu skreślenia z bilansu zasobów złóż Pustynia Błędowska – obszar pozostały (–79,72 mln m3) i Szczakowa pole II (–84,14 mln m3). Zasoby tych złóż uznano za niedostępne na skutek obecnego stanu zagospodarowania terenu oraz występowania częściowo poniżej zwierciadła wód podziemnych, co w perspektywie planowanej likwidacji olkuskich kopalń rud cynku i ołowiu oraz zaprzestania odwadniania podziemnych wyrobisk górniczych powoduje, że złoża piasków są nieprzydatne do dalszej eksploatacji. Znaczny ubytek zasobów wystąpił także w złożu Szczakowa-Bukowno (–3,96 mln m3) z powodu zmniejszenia obszaru złoża na skutek zmiany sposobu zagospodarowania terenu. Pozostałe, mniejsze ubytki – rzędu kilkunastu tys. m3 – powstały w wyniku eksploatacji i strat w zagospodarowanych złożach. Przyrost bilansowych zasobów piasków podsadzkowych zanotowano w złożu Szczakowa pole I (50,67 mln m3), ponieważ w dodatku nr 3 do dokumentacji geologicznej część zasobów dotychczas zakwalifikowanych jako pozabilansowe uznano obecnie za bilansowe.
Zasoby przemysłowe zmalały w stosunku do ubiegłego roku o 3,22 mln m3 z powodu eksploatacji i strat. W 2017 r. nie wykonano nowych projektów zagospodarowania złóż piasków podsadzkowych.
W 2017 r. wydobycie piasków podsadzkowych było mniejsze o 214 tys. m3 (7%) niż w ubiegłym roku i wyniosło 2 697 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 4 585 tys. t. Wydobycie zmalało w czterech z ośmiu eksploatowanych złóż, najbardziej w złożu Pustynia Błędowska – blok IV (–131 tys. m3). Nadal wstrzymana jest eksploatacja złoża Kuźnica Warężyńska.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2017.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
2016
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lublina. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków, jako piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa ilość złóż piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach piasków (do 40 m) pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas niezagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2016 r. stan zasobów geologicznych piasków podsadzkowych wyniósł 2 641,51 mln m3, co w przeliczeniu na tony (przyjmując, że 1 m3 = 1,7 t) wynosi 4 490,57 mln t. W porównaniu do stanu z roku poprzedniego zasoby wzrosły o 74,43 mln m3, przede wszystkim z powodu korekty zasobów złoża Strzybnica (przyrost o 33 mln m3), wykonanej w wyniku weryfikacji danych zawartych w bazie Midas, dzięki sprowadzeniu do Narodowego Archiwum Geologicznego w Warszawie brakującego dodatku nr 1 do dokumentacji geologicznej. Przyrost zasobów nastąpił także w efekcie włączenia do zasobów pozafilarowych złoża Pustynia Błędowska – blok IV zasobów zakwalifikowanych dotychczas do filarów ochronnych. W 2016 r. zatwierdzono również dodatek nr 1 dla złoża Marklowice, w którym część zasobów pozabilansowych przekwalifikowano do zasobów bilansowych (19,5 mln m3). Ubytek zasobów bilansowych wystąpił w złożu Pole Brynica (nastąpiła także zmiana nazwy złoża – poprzednia nazwa to Brynica) w związku z zatwierdzeniem dodatku nr 1, a także w wyniku wydobycia i strat w złożach eksploatowanych.
Zasoby przemysłowe zmalały w stosunku do ubiegłego roku o 4,09 mln m3 z powodu eksploatacji i strat. W 2016 r. nie wykonano nowych projektów zagospodarowania złóż piasków podsadzkowych.
W 2016 r. wydobycie piasków podsadzkowych było mniejsze o 638 tys. m3 (18%) niż w ubiegłym roku i wyniosło 2 911 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 4 949 tys. t. Wydobycie zmalało we wszystkich siedmiu złożach eksploatowanych w latach 2015 i 2016. Największy spadek wydobycia (o ponad 100 tys. m3) zanotowano w złożach: Bór (Zachód), Kotlarnia p. północne i Pustynia Błędowska – blok IV. W 2016 r. wznowiono eksploatację ze złoża Bór (Wschód), w nieznacznej ilości 50 tys. m3. Nadal natomiast wstrzymana jest eksploatacja złoża Kuźnica Warężyńska.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2016.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
2015
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej, tj. mieszaniny piasku z wodą, wykorzystywanej do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują na obszarach intensywnej podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW) oraz w okolicach Lublina. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków do złóż piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca zastosowania piasków.
Najwięcej złóż piasków podsadzkowych znajduje się wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największą ilość tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej, osiągające miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni, obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnia miąższość piasków w złożach tego obszaru wynosi 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, występują na nim złoża piasków o znacznej miąższości (do 40 m), pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te rozpoznano w wystarczającym stopniu, lecz dotychczas są niezagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe o miąższości do 30 m.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2015 r. stan zasobów geologicznych piasków podsadzkowych wyniósł 2 567 mln m3. W przeliczeniu na tony (przyjmując, że 1 m3 = 1,7 t) zasoby wynoszą 4 364 mln t. W porównaniu do stanu z poprzedniego roku zasoby wzrosły o 59,34 mln m3, przede wszystkim z powodu udokumentowania nowego złoża – Marklowice 1 (63,03 mln m3) – wydzielonego z północnego pola złoża Marklowice, w którym całość zasobów zakwalifikowano do zasobów pozabilansowych.
Zasoby przemysłowe piasków podsadzkowych wzrosły w stosunku do ubiegłego roku o 6,41 mln m3 ze względu na opracowanie nowego projektu zagospodarowania złoża Obora i związane z tym przeklasyfikowanie większości zasobów nieprzemysłowych do zasobów przemysłowych.
W 2015 r. wydobycie piasków podsadzkowych było mniejsze o 262 tys. m3 niż w roku ubiegłym i wyniosło 3 549 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 6 033,3 tys. t. Wydobycie zmalało w sześciu z siedmiu eksploatowanych złóż. Największy spadek wydobycia (ponad 70 tys. m3) zanotowano w przypadku złóż: Obora, Kotlarnia p. północne i Bór (Zachód). W 2015 r. nadal wstrzymana była eksploatacja złóż: Bór (Wschód), Szczakowa pole II i Kuźnica Warężyńska.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2015.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
2014
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej tj. mieszaniny piasku z wodą, która jest wykorzystywana do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują w obszarach intensywnej, podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego oraz w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków jako piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa ilość złoża piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach piasków (do 40 m) pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas niezagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 30 m miąższości.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2014 r. stan zasobów geologicznych piasków podsadzkowych wyniósł 2 508 mln m3. W przeliczeniu na tony (przyjmując 1,7 t/m3) wynosi to 4 264 mln t. W porównaniu do stanu z roku poprzedniego, zasoby wzrosły o 37 mln m3. Spowodowane to było głównie korektą zasobów złoża Chróstnik, poprzez uwzględnienie w bilansie dodatku nr 1 z 1990 r. W dodatku tym określono zasoby złoża w oparciu o nowe kryteria bilansowości, co spowodowało wzrost zasobów bilansowych o 82 mln m3. W 2014 r. zatwierdzony został kolejny dodatek (nr 2) dla złoża Chróstnik, w którym rozliczono zasoby po wydzieleniu z niego nowego złoża piasków i żwirów – Chróstnik 1. W wyniku zatwierdzenia dodatku nr 2 zasoby złoża Chróstnik zmalały jedynie o 0,4 mln m3 w stosunku do stanu zasobów z dodatku nr 1. W związku z powyższym, zasoby złoża Chróstnik, uwzględniając oba dodatki do dokumentacji, wzrosły o 81,6 mln m3 w stosunku do zeszłorocznego wydania bilansu zasobów.
Ubytek zasobów bilansowych wystąpił w wyniku wydobycia i strat w złożach eksploatowanych oraz z powodu skreślenia z bilansu zasobów złoża Tworóg Mały w województwie śląskim. W 2014 r. zatwierdzono również dodatki do dokumentacji geologicznych dla złóż: Pustynia Błędowska – blok IV oraz Bór (Wschód) i Bór (Zachód). Miały one na celu aktualizację zasobów w związku z wieloletnią eksploatacją, ale zmiana zasobów, wynikajaca z tych aktualizacji, nie wpłynęła znacząco na ogólny stan zasobów bilansowych piasków podsadzkowych w Polsce. Ponadto, w złożu Pustynia Błędowska – blok IV dodatkiem do dokumentacji anulowano zasoby dolomitu (kamieni łamanych i blocznych), jako kopaliny towarzyszącej piaskom podsadzkowym.
Zasoby przemysłowe, określane w projektach zagospodarowania złóż (pzz), zmniejszyły się w stosunku do ubiegłego roku jedynie o 238 tys m3, przy wydobyciu 3 811 tys. m3, ze względu na opracowanie dodatku nr 4 do pzz dla złoża Siersza-Misiury i związanym z tym zwiększeniem zasobów przemysłowych tego złoża o ok. 3,6 mln m3.
Wydobycie piasków podsadzkowych było większe o 162 tys. m3 niż w ubiegłym roku i wyniosło 3 811 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 6 478,7 tys. t. Jest to pierwszy rok wzrostu wydobycia tej kopaliny, po kolejnych sześciu latach systematycznego spadku. Wydobycie było większe w czterech z siedmiu eksploatowanych aktualnie złóż, największy wzrost – o ponad 100 tys. m3 – zanotowny został w złożu Kotlarnia p. północne. W 2014 r. nadal wstrzymana była eksploatacja złóż: Bór (Wschód), Szczakowa pole II i Kuźnica Warężyńska.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2014.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
2013
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej tj. mieszaniny piasku z wodą, która jest wykorzystywana do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują w obszarach intensywnej, podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego oraz w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków jako piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa ilość złoża piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach piasków (do 40 m) pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas niezagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 40 m miąższości.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2013 r. stan zasobów geologicznych piasków podsadzkowych wyniósł 2 470 mln m3. W przeliczeniu na tony (przyjmując 1,7 t/m3) wynosi to 4 199 mln t. W porównaniu do stanu z roku poprzedniego, zasoby zmniejszyły się o 161 mln m3. Spowodowane to było głównie skreśleniem z bilansu złoża Ochojec oraz zatwierdzeniem dodatku nr 4 do dokumentacji geologicznej złoża Kotlarnia Solarnia, w związku z wydzieleniem udokumentowanego w jego granicach złoża piasku Dziergowice 2. Przyrost zasobów wystąpił natomiast w złożu Kotlarnia p. północne, dla którego zatwierdzony został dodatek nr 2 do dokumentacji geologicznej, wykonany w celu aktualizacji zasobów, w związku z wieloletnią eksploatacją złoża i zamiarem przedłużenia koncesji na wydobywanie.
Zasoby przemysłowe, określane w projektach zagospodarowania złóż, zmniejszyły się w stosunku do ubiegłego roku prawie o 50 % – z powodu zmiany koncesji na wydobywanie kopaliny ze złoża Kotlarnia p. północne i związanego z tym ograniczenia powierzchni obszaru górniczego, w obrębie którego obliczone zostały zasoby przemysłowe.
Wydobycie piasków podsadzkowych było mniejsze o 113 tys. m3 niż w ubiegłym roku i wyniosło 3 649 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 6 203,3 tys. t. Jest to szósty rok z rzędu spadku wydobycia tej kopaliny. Wydobycie było mniejsze jedynie w dwóch z siedmiu eksploatowanych aktualnie złóż, jednak spadek wydobycia był tam znaczny. W 2013 r. nie było eksploatowane złoże Bór (Wschód) i nadal wstrzymana jest eksploatacja złoża Kuźnica Warężyńska.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2013.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
2012
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej tj. mieszaniny piasku z wodą, która jest wykorzystywana do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują w obszarach intensywnej, podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego oraz w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków jako piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa ilość złoża piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach piasków (do 40 m) pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas niezagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 40 m miąższości.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2012 r. stan zasobów geologicznych piasków podsadzkowych wyniósł 2 631 mln m3. W przeliczeniu na tony (przyjmując 1,7 t/m3) wyniosło to 4 473 mln t. W porównaniu do stanu z roku poprzedniego, zasoby zmniejszyły się o 2 mln m3, głównie z powodu eksploatacji i strat.
Wydobycie piasków podsadzkowych było mniejsze o 643 tys. m3 niż w ubiegłym roku i wyniosło 3 762 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 6 395,4 tys. t. Jest to piąty rok z rzędu spadku wydobycia tej kopaliny. Wydobycie było mniejsze w siedmiu z ośmiu eksploatowanych aktualnie złóż. Nadal wstrzymana jest eksploatacja złoża Kuźnica Warężyńska.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2012.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
2011
Piaski podsadzkowe służą do sporządzania podsadzki hydraulicznej tj. mieszaniny piasku z wodą, która jest wykorzystywana do wypełniania wyeksploatowanych wyrobisk górniczych. Udokumentowane złoża piasków podsadzkowych występują w obszarach intensywnej, podziemnej eksploatacji górniczej, głównie węgla kamiennego i rud miedzi, a więc w południowej części Polski, głównie w rejonie Górnośląskiego Zagłębia Węglowego oraz w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym. Jednym z warunków decydujących o zaliczeniu złoża piasków jako piasków podsadzkowych jest jego lokalizacja w odległości nie większej niż 50 km od miejsca ich zastosowania.
Największa ilość złoża piasków podsadzkowych zlokalizowana jest wokół GZW. Można tu wydzielić trzy obszary: wschodni, zachodni i północny. Obszar wschodni (gdzie wydobywa się największe ilości tej kopaliny) rozciąga się od Kuźnicy Warężyńskiej przez Pustynię Błędowską aż po okolice Jaworzna. Występują tu utwory piaszczyste akumulacji wodnolodowcowej i częściowo eolicznej osiągające maksymalną miąższość do 70 m (Pustynia Błędowska). Drugi pod względem zasobności jest obszar zachodni obejmujący pradolinę Odry w części Kotliny Raciborskiej i zachodniej części Wyżyny Śląskiej. Średnie miąższości piasków w złożach tego obszaru wynoszą 15-20 m. Obszar północny obejmuje dolinę Małej Panwi, na którym występują złoża o znacznych miąższościach piasków (do 40 m) pochodzenia wodnolodowcowego. Złoża te są wystarczająco rozpoznane, lecz dotychczas niezagospodarowane. Ponadto w rejonie eksploatacji rud miedzi w okolicach Lubina występują osady piaszczysto-żwirowe dochodzące do 40 m miąższości.
Na mapie przedstawiono lokalizację złóż surowców okruchowych, wśród nich piasków podsadzkowych.
Stan rozpoznania złóż piasków podsadzkowych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2011 r. stan zasobów geologicznych piasków podsadzkowych wyniósł 2 633 mln m3. W przeliczeniu na tony (przyjmując 1,7 t/m3) wyniosło to 4 476 mln t. W porównaniu do stanu z roku poprzedniego, zasoby zmniejszyły się o 36 mln m3, głównie z powodu eksploatacji i strat oraz zaliczenia części pozafilarowych zasobów bilansowych złoża „Pustynia Błędowska-blok IV” do filarów ochronnych, na podstawie przyjętego bez zastrzeżeń dodatku nr 4 do Projektu Zagospodarowania Złoża.
Wydobycie piasków podsadzkowych było mniejsze o 686 tys. m3 niż w ubiegłym roku i wyniosło 4 405 tys. m3, co w przeliczeniu na tony daje 7 488,5 tys. t. Jest to czwarty rok z rzędu spadku wydobycia tej kopaliny. Wydobycie było mniejsze w pięciu z ośmiu eksploatowanych aktualnie złóż. Nadal wstrzymana jest eksploatacja złoża „Kuźnica Warężyńska”.
Na figurze przedstawiono wielkość zasobów i wydobycia piasków podsadzkowych w Polsce w latach 1989-2011.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Agnieszka Malon
