Pierwszą publikacją wydaną pod patronatem Państwowego Instytutu Geologicznego była synteza kartograficzna – „Mapa geologiczna środkowej części Gór Świętokrzyskich w skali 1:100 000”, autorstwa Jana Czarnockiego.

Pracami prowadzonymi od 1907 r., przyczynił się on szczególnie do rozpoznania  paleozoiku świętokrzyskiego, poświęcając wszystkim systemom paleozoicznym, od kambru po cechsztyn, monograficzne opracowania. Wiele wysiłków skierował ku wyjaśnieniu zawiłej tektoniki trzonu  paleozoicznego Gór Świętokrzyskich i obrzeżających ten trzon, zwłaszcza od zachodu i południa, fałdów mezozoicznych. J. Czarnocki odkrył i opisał wiele złóż kopalin użytecznych. Wynikiem sumiennych badań terenowych są opracowane przez niego mapy. Pierwsza z nich była efektem ponad dziesięcioletnich badań geologicznych prowadzonych w Górach Świętokrzyskich jeszcze przed uzyskaniem przez Polskę niepodległości.

Jak zaznacza dr Stanisław Krajewski we wspomnieniu pośmiertnym o J. Czarnockim była ona niejako rusztowaniem „…na którym przez resztę życia J. Czarnocki budował i uzupełniał gmach geologii Gór Świętokrzyskich…”.

mapagswietokrzyskich1919