W 1923 r. położono fundamenty pod budynek Muzeum Geologicznego, zaprojektowany przez architekta prof. Mariana Lalewicza w charakterystycznym dla niego stylu akademickiego klasycyzmu. Do częściowego użytku gmach został oddany jesienią 1930 r. Przenieśli się do niego pracownicy, którzy wcześniej ulokowani byli w ciasnych pomieszczeniach Pałacu Staszica.
Sala muzealna Państwowego Instytutu Geologicznego, 1936 r.
Ostateczne ukończenie budowy nastąpiło w 1936 r., kiedy została wykonana frontowa (północna) część budynku. Całkowity koszt budowy wyniósł 2 300 000 zł. Niektóre detale dekoracyjne gmachu wykonano z kamienia pochodzącego z rozebranego w 1926 r. soboru przy Placu Saskim. Były to różowe granity z wyspy Kumlinge, w archipelagu Wysp Alandzkich, które na przełomie XIX i XX w. do Warszawy trafiły przez port Hangö.
W ukończonym ostatecznie gmachu, mieszczącym m.in. Muzeum, otwarto pierwszą wystawę, poświęconą surowcom mineralnym Polski.
Wejście do gmachu PIG, stan sprzed 1939 r.