W 1920 r. minister przemysłu i handlu Wiesław Chrzanowski, któremu podlegał Państwowy Instytut Geologiczny, powołał komisję, która miała opracować nowy statut Instytutu. Oprócz dyrektora PIG prof. Józefa Morozewicza zasiedli w niej przedstawiciel Sekcji Górniczo-Hutniczej oraz prawnicy. W dniu 1 października 1920 r. projekt statutu został przesłany Radzie Ministrów do zatwierdzenia. W odpowiedzi, w dniu 22 października, premier rządu Wincenty Witos skierował do ministra W. Chrzanowskiego prośbę o uzasadnienie idei finansowania PIG z budżetu państwa.

Odpowiedź zawierała nadal aktualne zapisy, m.in.: „Dla polityki gospodarczej państwa jest rzeczą ważną posiadać dane o rozporządzalnych zasobach, np. węgla czy nafty, pewniejsze i bardziej szczegółowe od tych wiadomości, które częstokroć w formie umyślnie pesymistycznej lub umyślnie optymistycznej krążą wśród przedsiębiorców prywatnych i aferzystów. Wiadomości prawdziwe, oparte na ściśle naukowej analizie danego zagadnienia praktycznego, Państwo może otrzymać tylko od swojego własnego organu”.

Ostatecznie statut PIG został zatwierdzony przez Radę Ministrów na posiedzeniu w dniu 28 lutego 1921 r. Nowy dokument przewidywał wzmocnienie pozycji Instytutu. Dyrektor PIG zyskał rangę wysokiego urzędnika państwowego i był powoływany przez najwyższego zwierzchnika państwa (naczelnika państwa, a od 1922 r. prezydenta RP).

statut 1920