Zwieńczeniem prac prowadzonych przez prof. Jana Samsonowicza we wschodniej części Gór Świętokrzyskich była wydana w 1932 r. „Mapa Geologiczna Polski w skali 1:100 000” – arkusz Opatów. Objaśnienia, w których przedstawiono syntezę dotychczasowych wiadomości o paleozoiku i mezozoiku tego obszaru, ukazały się drukiem dwa lata później. Przeanalizowane zostały też cykle sedymentacyjne oraz ruchy orogeniczne od kambru po trzeciorzęd na obszarze świętokrzyskim.

Najbardziej spektakularne jednak było stwierdzenie występowania na tym terenie najstarszej orogenezy, którą autor nazwał orogenezą sandomierską. J. Samsonowicz ocenił, że w jej wyniku powstało kilkanaście niemal równoleżnikowych, wąskich i stromych fałdów, których amplituda obniża się z południa na północ. Tą zmniejszającą się amplitudą i późniejszą erozją autor tłumaczył występowanie w Górach Świętokrzyskich najstarszych skał kambryjskich na południu i coraz młodszych ku północy. To pogląd dawno zapomniany, ale nadal godny uwagi.

Mapa była bardzo wartościową pozycją, która stała się punktem wyjścia do dalszych badań na obszarze świętokrzyskim.

mapa opatow 1932

Fragment arkusza Opatów Mapy geologicznej Polski w skali 1 : 100 000

mapa 1932